تاثیر بیان بالای فاکتور مهار کننده لوسمی در سلول‏های بنیادی مغز بر ساختار بافتی هیپوکامپ در موش های ترانس ژن تولید شده به‏روش tmgt

هدف: فاکتور مهارکننده لوسمی (lif) اثرات مفیدی بر عملکرد سلول های بنیادی عصبی و درمان بیماری های نورودژنراتیو دارد. اما اطلاعات محدودی در خصوص تأثیر بیان بالای lif در سلول های بنیادی عصبی بر تغییرات بافت مغز وجود دارد. در این پژوهش موش‏های ترانسژن با بیان بالای هدف دار lif تحت پروموتور نستین تولید و ساختار بافتی هیپوکامپ در آن ها مطالعه شد. مواد و روش ها: به منظور تولید موش های ترانسژن، نواحی پروموتوری پلاسمید pires2-egfp با پروموتور دوم اینترون نستین و توالی تشدید‏کننده hsp68 جایگزین و به صورت درون بیضه ای (25 میکروگرم) به 10 موش صحرایی نر تزریق شد. پس از جفت گیری با موش‏های ماده، تأیید ترانسژنی با استفاده از pcr معمولی، real time pcr و میکروسکوپ فلوئورسنت انجام شد. از مغز موش های صحرایی ترانسژن بالغ (4 ماهه) نمونه‏گیری و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی h&e; ساختار بافتی هیپوکامپ در آن ها بررسی شد. نتایج: ژن lif در سلول های بنیادی هیپوکامپ نسبت به گروه های کنترل بیان بیشتری داشت (05/0p<). این یافته به همراه مشاهده حضور پروتئین egfp در نواحی تجمع سلول های بنیادی نشان دهنده بروز ترانسژنی در زاده ها بود. تعداد سلول های الیگودندروسیت در هیپوکامپ موش های ترانسژن نسبت به گروه‏های کنترل به طور معنی داری بیشتر بود (05/0 p <). نتیجه گیری: بیان بالای lif در سلول های بنیادی مغز موش های صحرایی ترانسژن منجر به افزایش جمعیت سلول های الیگودندروسیت در هیپوکامپ شد. از آنجا که تخریب سلول های الیگودندروسیت در پیشرفت ضایعات نورودژنراتیو دارای نقش مهمی است ممکن است بتوان درصورت انتقال موفقیت آمیز lif به مغز از این روش به ‏منظور احیای توده سلول‏های الیگودندروسیت استفاده نمود.